Geçtiğimiz günlerin özeti bu fotoğraflardı.
1. Nil bir süredir öğlen uykusu uyumadığı günlerde akşam yemeğini yedikten sonra uyuyakalabiliyor. Bazen altı-altı buçuk gibi çok erken bir saat de olabiliyor bu. Açıkçası benim de işime geldiği için eğer yorulmuş ve uyuyacak gibiyse hemen yemeğini hazırlayıp oturtuyorum ve duruma göre biraz yalnız bırakıyorum. Uyuduktan sonra alıp yatağına götürmek rahat oluyor çünkü çok derin uyumuş oluyor. Doğru bir uyutma yöntemi olmayabilir ama arada hepimizin dinlenmesi adına iyi oluyor.
2. Geçenlerde Nil ile İstanbul' un öbür ucuna gidip geldiğimiz günlerden. Benim derin derin düşündüğüm zamanlardandı, aslında hala da düşüncelerim rahatlamış değil.
Bu aralar çalışmaya çok ciddi şekilde düşünüyorum; başvuruyorum, görüşmeye gidiyorum. Hatta bir tanesiyle anlaşmışken reddetmek durumunda kaldım. Birinci sebep Nil 2 yaşına gelmiş olsa da içim onu yabancı birine emanet etmeye hala razı olmuyor. İkincisi de bakacak kimsem olmadığı için bakıcının ücreti benim alacağım ücretle karşılaştırıldığında maalesef çalışmama değmeyecek bir tablo çıkıyor ortaya. Bakacak bir yakınım olsaydı manevi olarak da çalışmam bana çok yararlı olacaktı, ama bir çözüm bulamıyorum. Eğer bir mucize olmazsa kreş zamanına kadar bekliyorum şu an için. Gerçi o zaman da giriş-çıkış saatini uydurmak çok zor gözüküyor ama neyse.
3. Nil' in şapka sevdasından bir örnek daha. Bazen bir takıyor, sabahtan akşama kadar evde-dışarıda her yerde şapkayla geziyor. Mümkün değil çıkarttırmıyor. Zorlamıyorum, istediği gibi gezsin.
4. Son indirimlerde çok ucuza bulduğum bir parça. İnstagram' da bu fotoğrafı yayınlarken Stradivarius yazmıştım ama yanlış olmuş Bershka' ydı. Boyfriend kesimli denim salopet, çok sevdim.
5. Cumartesi akşamı kardeşimin nişanından bir görüntü, çok tatlılardı.
6. Nil' in "ijama" sı. Çok komik konuşuyor artık, bol bol video çekmek lazım da ihmal ediyorum. Bugün de benim telefonumu gösterip "anne bu aafon diil" dedi. Iphone değilmiş, baya ezdi beni sağolsun.
2 numara için bişey söylemek istiyorum.Kesinlikle çalışmalısın,
YanıtlaSilçok güzel bir mesleğin var çünkü. Ben etrafımda çok gördüm ve yaşadım. Bence kendi geleceğinide garanti altına almalısın.Benim oğluma annem bakıyor, bu konuda çok şanslıyım belki ama. Bakmasaydıda kreşe gönderirdim herhalde. İşyerindeki arkadaşlarımın bir çoğu öyle yapıyor.Bir sorunda olmuyor bildiğim kadarı ile. Ama annelik içgüdüsü biraz zor malesef:)) İlk günler üzülebilirsin ama alışırsın emin ol :))
Aynı fikirdeyim ama icraate geçiremiyorum. Biraz desteğim olsaydı herşey çok daha kolay olurdu kesinlikle.
SilÇalışan bir pişman çalışmayan ayrı.. Ben Hüma 1 yaşına girdiğinden beri yaklaşık 10 aydır çalışıyorum ve gerçekten çok zor oluyor. Tamam para kazanmak güzel ama çocuğunla beraber olmak da ayrı. Bu günler geri gelmeyecek diye çok üzülüyorum. Eğer çalışmama şansım olsaydı kesin ayrılırdım işten. Çocuk da yaparım kariyer de anlayışı kadınlara atılmış büyük bir kazıktır, kesinlikle yalan, yok öyle bir şey.. İkisini de doğru düzgün yapamıyorsun öyle bir durumda.. Eğer maddi olarak zorunda değilsen en güzeli evde olmak :)
Silbende doğum izninden sonra kızım 5 aylıkken işe geri döndüm 5 ay çalıştım ve ayrıldım. bu dönemde kayınvalide kayınpeder ikilisi bize taşınıp kızıma baktılar. buda ayrı bir problem. :( ev içinde eşimle çok gerginlik oldu aramızda. şimdi 15 aylığız yeniden iş arıyorum ve bi süre daha kayınvalide kayınpederle yaşamaya tolerans gösterip 2 yaşından sonra kreşe vermeyi planlıyorum . bakalım kısmet. bence sende mutlaka dönmelisin iş hayatına. evde olduğum şu son aylarda hayattan bezmiş gibiyim.
YanıtlaSilAslında karşılıklı hoşgörüyle diş sıkılabilecek bir durum. Belli bir süre için sonuçta.
Silbende 2 numara için nacizane fikrimi soylemek istiyorum:) bende iki oglumu 2 yasında verdim kreşe. ikincide bakıcı denedik ama asla güvenemedim. yakınlarından biri olmadıgı sürece bence bakıcı akılkarı değil. ama çalışmak en azından bana iyi geliyor. ve oğlum şu an bakıcıya göre okulda çok mutlu. sorun çıkarmadan gidiyor. en azından benim aklım rahat. okulumuzda çok güvendiğim bir yer olunca yorulsamda iş- ev- çocuklar daha mutluyum:))gerçi sen zaten evde de boş durmuyorsun:))
YanıtlaSilOkul bana da daha güvenli geliyor, çocuklar bazı bakıcılarla da anlaşamıyor bir de o durum var.
Silyerim onun ijamasını :)))
YanıtlaSilannenize yada kayınvalidenize yakın bir yere taşınsanız onlara emanet ederek işe gitseniz olmaz mı ? Gerçi bahsettiğimiz şehir istanbul şuan ki durumunuzda ki evde muhtelemen eşinizin işine yakındır.
YanıtlaSilannem çalışıyor ve çok uzak, kayınvalideme yakınım ama bakamıyor.
Silbu durum heralde bütün çalışan annelerin ortak sorunu.benim de 3 yaşında bir kızım var ve annem-kayınvalidem dönüşümlü bakıyorlar sağolsunlar gelip yatılı kalıyorlar bazen de biz onlarda kalıyoruz.yazın pek sorun olmuyor ama kışın bu şekilde idare ediyoruz.durumunuzu çok iyi anlıyorum..
YanıtlaSilİnsanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor bu durumda, eğer sorun da çıkmıyorsa en mantıklı çözüm bence sizinki.
Sillaçincim paylaşımların çok içten ve herkesin kendinden birşey bulabileceği durumlar var.ben efe'yi 1 yaşında anneme teslim ettim 3.5 yaşında kreşe verdim.ama inan hep zordu.hiç kolay olmadı. annemlerin bakması kardeşlerim ve çevreden tepki aldı.ben hala bile efeyle ozamanları ayrı ve sıkıntılı geçirmenin acısını çekiyorum.şimdiki aklım olsa parası batsın derdim evde oğlumla zaman geçirirdim.herşey düzeliyor ama ne sende ne de çocukta psikolojik anlamda düzelmiyor.Allah hayırlısını nasip etsin. en az 5 yaşına kadar beraber ol derim. kreş döneminde en azından arkadaş çevresi farkındalığı oluyor.
YanıtlaSilEvet bir de işin psikolojik tarafı var. Bir sürü düşünelecek parçası oluyor bu durumun.
SilAnnelik konusunda ahkam kesemem ama üniversite zamanından beri çalışan biriyim. Çok fazla ara vermek daha da uzaklaştırabilir iş hayatından diye düşünüyorum. Her ne kadar evde kendine çok güzel hobiler yaratmış olsan da mesleğini yapmanın çok ayrı bi tatmin vereceği kesin. Umarım uygun bir yol bulursun.
YanıtlaSilÇocuk olunca iş yüzlerce bilinmeyenli denkleme dönüşüyor. Düşünmekten resmen içim şişiyor günlerdir. İnşallah bir yol bulurum.
SilLaçincim umarım herşey istediğin gibi gider. Belki karşına güvenilir insanlar çıkar; çok iyi bir kreş ya da çok iyi bir bakıcı. Ama ne olursa olsun 2 yıldır kızına kendin baktığın için çok şanslısın. Kuzucuk sana doyuyor, hayata güvenle bağlanıyor. Bundan daha güzel birşey olamaz bence. Sevgiler.
YanıtlaSilDediğim gibi inşallah bir mucize olur. Evet, bu zamana kadar kendim baktım ve çok da faydasını gördüm. Bakalım bundan sonrası için nasıl olacak.
Siltwitterda da yazdım bende sizi gibi oğlum olduktan snra çalışsam mı çalışmasam mı çok arada kaldım,hatta bakıcılarla görüşünce maaşımın çoğu bakıcıya gidecek ne gerek var diye düşündüm ama sonuçta bu dönem geçici ve 1-2 sene idare edip snra kreşe vereceğimden (daha snrada yaş ilerleyecek iş bulamam vs gibi endişelerden) çalışmaya karar verdim,Türk bakıcılarla çok görüştüm ama onlar hem hiçbir iş yapmayıp dünya kadar para istiyorlar hemde bazı başka dezavantajları var bana göre sonunda gürcü bakıcıya karar verdik 8 aydır bizde allaha şükür memnunuz başlarda alışmak zor oluyor birde bnm evim küçük ama şimdi ailemizin üyesi gibi oldu en önemlisi oğlumda onu yabancı biri görmüyor 4 aylıktan beri yanımızda olduğu için onu kendi anneanne babannesi gibi görüyor,bnmde k.validem yakın ama bakamıyor ama en azından haftada 2 gün fln ugruyor vakit geçiriyor onlarla sizinde durumunuzu kendime benzettiğim için yazdım bunları belki yardımcı olur,umarım kendiniz ve nil için en iyi kararı veririsiniz.Sevgiler, Pınar...
YanıtlaSilAynen öyle büyük paralar istiyorlar ki biz o kadar okuyup çalıştığımız halde o paralara yetişemiyoruz maalesef.
SilBenim evim çok küçük, yoksa arkadaşlarım da sizin gibi yaptılar, maalesef yabancılar daha iyi çözüm oluyor.
Seni okadar iyi anliyorumki cocugunu yabanci birine teslim etme korkusu:( hepsini yasadik. Ben cozum olarak anneanne ve babaanneye birakarak calismis kres yasindada krese gondermistim suan 7 yasinda iki senedir evimizde yarim gun gelip oglumla ufak tefekde ev isleriyle ugrasan bir teyzemiz var ben isden gelene kadar yardimci oluyor. Suanki aklim olsa yabanci falan demez arastirip bir bakiciya emanet ederdim. Cok zor oluyor birden fazla musmele gormesi cocugun. Sizin dogrularinizla anneanne babaanneninki farkli oluyor cunki:( Ne diyim hepimizin ortak sorunu, inş bi cozum bulursun biran once.
YanıtlaSilAnneanne-babaanne bakımına bırakanlar da bu konudan şikayetçi ama en azından ekstra masraf olmuyor o zaman, tabii öyle bir şansı olanlar için.
SilHer durumda bazı şeylerden feragat etmek gerekiyor.
Eger gercekten calismayi istiyorsan mutlaka bir bakici bulmaya caliş evet ateş pahası, evet çalışıp kazandığının çoğunu ona vermek delilik ama şöylede düşünmek lazım, bizler senelerce okuyup dirsek curuttuk ne için? Zaten iki sene surekli sen baktin ve bundan sonrada bir bakici eşliğinde senin dogrularinla senin kurallarinla buyuyecek hayat zor hiçbirimiz için kolay değil, fedakarlık şart.Bizler (birçoğumuz) annelerimizin dizinin dibinde buyuduk cunki eskiden okuyan calisan kadin azdi. Ama zaman degisti biz değiştik. Hem bence calisan annelerin çocuklari çok daha sorumluluk sahibi bilinçli oluyorlar. Annelik tartişmasız bu dunyadaki en guzel en icten duygu, ama sadece çocugumuzu mutlu edecegiz diye kendimizi mutsuz etmeninde biranlami yok. En doğru kararı sen vereceksin çünki neyi gerçekten istedigini birtek sen bilebilirsin. Sadece bakici parasina bile çalişıyor olmak, çalışmak isteyen kadın icin bir nimet ( 1,5 sene calismadim ve son zamanlarda psikolojim bozulmak uzereydi) zamanla hersey yoluna giriyor zaten.Duygularını çok iyi anlayan biri olarak biraz destek olmak istedim sadece:) Umarim senin ve kucuk melegin icin en hayirli olan yolu bulursun.. Sevgiler
SilSeni çok iyi anlıyorum çünü ablamdan biliyorum insan bi süre sonra bunalıyor manevi yönden gerçekten rahatlamaya ihtiyaç duyuyor . Ablama dokunsam ağlıycak bir haldeydi bir ara inşallah herşey gönnlünce olur :)
YanıtlaSilÖyle oluyor maalesef. Çalışma hayatını bilen insanları yıpratan bir durum ama öteki tarafta da kıyamıyorsun. Çok tuhaf duygular işte.
Silnili gördükçe inşallah benim kızım da böyle tatlı olur diyorum maşallah ona. benim çalışmayan kuzenim 2.5 yaşında vermişti çocuğunu kreşe. çocuk için çok daha iyi olmuştu. mimarlık güzel meslek bence çok fazla kopmadan biran önce başlayın. nil kreşe gidince de çıkışlarda dedesi babaannesi filan karşılar siz işten çıkana kadar olmaz mı?
YanıtlaSilYok o şansım da yok, onun için bile birini tutmam gerekiyor maalesef.
Silmaaşallah büyümş artık öğlen uykusu kalkmış tuvaletini söyleyebiliyomu
YanıtlaSilYok kalkmadı, ama bazı günler istemiyor ben de zorlamıyorum. Tuvalet için şu an kaçma ve inkar devresindeyiz, doktor daha zamanı var diyor. Herhalde yaza.
Sillohusa sendromu gibi calisan ve cocuktan sonra ne yapacagini birturlu bilemeyen genc anne cileleri.bende restoratorum ve bu meslekte mezun olduktan sonra coook uzunn calisma vaktim olamadan evlilik ve cocuk sigdirdim hayatima.29 yasindayim ve bnmde 1 yasinda kizim var.hep ayni sorunsali yasiyorum.ve hep kendim buyutucem mantalitesindeyim.ama 5 sene sonra ise basvuruda bulundugumda tecrubesiz bir eleman olarak gorunmek en
YanıtlaSilcok canimi acitan kismi.hayatimiza bir sekilde yon vermek icin kafamiizn en cok yoruldugu donemler belkide ama ben sonra anladimki calisan anne cocuklarinda gozlemledigim
durum kadariyla bir cocuk hic degilse kendini bilene ve bebeklikten cikip okul cagina gelene kadar kesinlikle annesi tarafindan buyutulmeli.cunku bu donem ki ozelliklede 2 yas cok onemli.benim nacizane tavsiyem maddi durum
degerlendirmesi yapmam mumkun degil ama eger bu gibi durum yoksa bence kres cagina kadar seninle
olmali.psikolojik acidan bir cocuk herseyin onune gecer bnm dusuncemce.sorunlu bireyler olarak yetismesini istemeyiz zira.biraz daha sabir bence.sonra hersey cok daha rahat rayina giricektir.yasiyip gorucez.
sevgilerle..
Önemli bir sorun da işe ara verildiğinde geri dönmenin daha da zorlaşması. Bizim doktorumuz üç yaşa kadar annenin bakmasının taraftarı, dediğin gibi iki yaşı çok önemli görüyor. Ama bu biraz da çocuğa bağlı, bazı çocuklar da etkilenmeden atlatabiliyor.
SilYeğenim 18 aylıkken tam gün joyfull house'a başladı ve hem sosyalleşme açısından hemde kişisel gelişim olarak büyük faydasını gördü. Çok özür dilerim ama ben 'çalıştığıma pişmanım keşke çocuğumla kalsaydım' diyen anneleri bir türlü anlamıyorum. Böyle bir düşünce çocuğa bağlılık değil bağımlılık gibi geliyor. Artık çocuklar 12-18 aydan itibaren kendi yaşlarına uygun aktivitelerin olduğu okullarda her türlü sosyal imkandan faydalanarak büyüyorlar. Maddi anlamda yorum yapmak istemem tabi bu sizin bütçenizle alakalı fakat böyle bir ortamı karşılayabilecekseniz hiç düşünmeyin derim. Sonuçta bugün çocuğunuz için işe girmediğinizde yarın o çocuk illaki anaokuluna başlayacak. Hem kişisel tatmininiz açısından hemde çocuğun eğitimine katkı anlamında çalışmak kaçınılmaz bence :)
YanıtlaSilÇocuk olunca her gün bir pişmanlık yaşanıyor, ben çalışanların da çalışmayanların da pişmanlıklarını çok iyi anlıyorum. Aslında hepsi de kendi çerçevesinden bakılınca doğru verilmiş kararlar.
SilAma çocuğun anneye ihtiyacı da yadsınamaz bir gerçek, bağımlılık olduğuna katılmıyorum asıl bağımlı olmaması için terkedildiğini düşünmemesi gerekiyor. Doktorumuzun anlattıklarını baz alarak yazıyorum bunları.
Her çocuğun ise aynı şekilde etkilendiğini düşünmüyorum kesinlikle, bazıları çok kolay adapte olabiliyor.
Laçincim seni yaklaşık 5 yildir takip ediyorum. ve gercekten sanal olsada seni sevdigimi soylemek isterim. samimiyetine siginarak kendi yasadiklarimi anlatayim.. hem senin icin hemde cocugu olup sıkıntı yasayanlara moral olsun... 9 yillik evliyim. ve ne yaptiysam cocugum olmadi. su anda 5. kez tup bebek denemesindeyim... olmazsa yapacak birsey kalmayip yuvadan kimsesiz bir bebek alıp bakacagim. onun icin cocuklariniz varligina dua edin. Allah size bagislasin saglikla buyusunler... biliyorum biraz arabesk oldu ama... evimi arabami tum hayatimi minicik bir bebege annelik yapip butun gunumu onunla gecirmek icin feda etmeye hazirim. bence cocuga en iyi annesi bakar. egerki maddi durumun el veriyorsa kendin buyut onunla vakit gecir... dunyadaki en guzel unvan Annelik bana gore... Sevgilerimle....
SilLaçin'cim seni çok iyi anlıyorum.Ben de çalışmayı istiyorum ama kızım için vazgeçiyorum.Benim anneme bırakma şansım var ama eşim istemiyor bu sefer de..Ne olacak bilmiyorum.Benim için pek umut yok gibi.Ama sen canını sıkma.1 sene kadar bekle bence.Nil biraz daha büyür,derdini anlatacak duruma gelir.Tuvalet eğitimini almış olur,o zaman kreşe yollarsın.Çıkış saatlerinde çok yakın bir arkadaşın veya ne bilim bir akraban Nil'i alır,sen de ordan alırsın.Off her bakımdan zor.Allah kolaylık versin..
YanıtlaSilBen suan hem calisan hemde evde olan bir anne olarak yorum yapabilirim sanirim oglum 3.5 aylikken ise dondum hergun icim aciyarak ise gittim surekli bir vicdan azabi pismanlik birde is yerimde mutlu degildim resmen darmadgindim ve uc ay once isi biraktim evde olan anneler sikayetlerinde hakli evet ama ben calisan anne olmanin daha zor oldugunu dusunuyorum hala cunku isyerinde laylaylom gecmiyor zaman helede stresli bir isiniz varsa pert olmus birsekilde gelip cocougunuzla ilgilenmek diger sorumluluklarla ilgilenmek haftasonu hici cocugunuzu biraktiginiz icin olusan vicdan azabiyla herani onunla gecirmeye mecbur hissetmek vs vs. Benim icin cok zordu bende oglum okul yasina gelene kadar tekrar ise donmeyi asla dusunmuyorum
YanıtlaSilYeşilerik size katılmamam mümkün değil.Çalşan anneyim çok zorlanıyorum hala..Ben de mimarım güzel bir meslek ama dışarıdan göründüğü kadar değil...Stresli zamanları çok fazla..Çocuklar annelerinin neden çalıştıklarını anlamıyorlar.Ben hala çocuğumun aynı soru işaretlerini taşıdığını görüyorum ona güzel bir şekilde anlatsak bile...
SilGercektende oyle calismayan anneler biz kendimize hic zaman ayiraniyoruz diyorlar evet ama kimse bana 24 saat cocukla bir fiil ilgilendigini soylemesin oysa calistigin zaman hem stres hem yorgunluk hem bedenen hemde kafa olarak yorgunluk cok daha agir bence bu tamamen annenin tercihi ama dedigim gibi ben ikisinidd tecrube etmis bi anne olarak kesinlikle oglumla ilgilenmeyi tercih ederim
SilBenım kızım 7,5 aylık. Tam 9 ayı doldurduğunda ücretsiz iznim bitiyor ve işe dönüyorum. Simdiden stres içindeyım. Haftaya bakıcımızbaşlayacak. Üstelik bizim ailelerimiz İstanbul dışında yaşıyor:( çok çok tedirginim. Sizi çok iyi anlıyorum. Hepimiz için hayırlısı olsun...
YanıtlaSilhepsinde nil çok minnak
YanıtlaSilkardeşine mutluluklar diliyorum :)
ne yazıkki çalışan anneler için böyle çelişkiler yaşanıyor :(
ben nilden daha küçükmüşüm mesela kreşe başladığımda onunda ayrı bi dünyası var tabi..
ama annemle gidip gelirdik annem gelir alırde beni ve ben onu beklemeyi pek çok severdim..
Emin ol su yolunu bulur ve akışı neyse o şekilde şekillenir.
Harika bir mesleğin var umarım en yakın zamanda gönlüne göre bi iş bulursun:)
begumyagci.blogspot.com
öncelikle kızınız çok tatlı Allah bağışlasın:) sonra ise 2 numara için naçizane birkaç şey söylemek isterim.mesleğinizle ilgili çalışıp çalışmamak elbette sizin kararınız fakat takip ettiğim kadarıyla da her ne kadar maddi bir kazanımınız olmasa dahi siz hem çocuğuyla doyasıya vakit geçirip hem de çalışıp üreten bir annesiniz. evde olup sabah belli bir saatte işe gidip akşam belli saatte çıkmamış olmanız çalışmıyor olmanız anlamına gelmiyor bence, gelmemeli. bu yaptığınız şeyi çok değerli buluyorum. iş hayatında olup henüz çocuğu olmayan evli bir bayan olarak istifamı verip şubat sonu işten ayrılıyorum. iş hayatının yaratıcılığı ve insan ruhunu ne denli sıkıştıran bir yanı olduğunu fark ettim çünkü. sizin gibi yaratıcı hanımlardan ilham alarak kendime bir dikiş makinesi bile aldım hatta eşimin kuzeninin yeni doğmuş bebeğine çalışıyor olmama rağmen akşamları oturup battaniye diktim ve inanın bu duygu beni o kadar çok mutlu ve tatmin etti ki ay sonunda aldığım hiç bir maaşta bu tatmini yaşayamamıştım. hasılı "ev hanımlığı"nın çok kaçılıp korkulacak bir şey olmadığına inanıyorum. maddi olarak gerçek bir ihtiyaç söz konusu değil ise insan bu pranganın altına kendi rızasıyla girmemeli bence...
YanıtlaSilsevgiyle kalınız...
Filelimon olan benim yorumum aslında, kardeşimin accountu açık kalmış..:)
YanıtlaSilMaşallah sana 10 parmağında 10 marifet, kızında tam bir minnos, bende 3ay öncesine kadar çalışan anneydim duaların kabul oldu ve iş sözleşmemiz bitti :) şimdi oğlumla vakit geçiriyorum cok mutlu bende öyle ilk başlarda iyimi kotumu ettim derken 25 aylık oğluma sordum ben ise gidicem tamammi bana verdigi devrik ama can alıcı cvp" ditme olmas içe baba didiyoo" 3 yaşina kadar onunlayim. Artık yaş da 30 oluyor bulurmuyuz bulamazmiyiz bilmiyorum akışına bırakmak gerek bakıcıya guvenmek zor ben kaynanama bırakırken bile tedirgin oluyordum ve onun en guzel zamanlarında ben neden yanında değilim onlar var diyordum, mesleğin esnek anlaşmalı biraz evde birşeyler yapabilirsin karar senin mevlam neylerse guzel eyler..... Sağlıcakla kal.
YanıtlaSilSizi rüyamda gördüm, 'ya ben sizi çok seviyorum siz çalışın ben Nil'le ilgilenirim ( eviniz Levent'teymiş ) hem okuluma da yakın hiç zorlanmam bi aksaklık olmaz, bana da az maaş verinki çalıştığınıza değsin' diyordum :)
YanıtlaSil