Bebek Uykusu :kendi kendine ve kesintisiz uyuma çalışmaları

Bebek bakımının en zor yanlarından biri belki de en zoru uyku kısmı. İlk günlerde 2-3 saatte bir acıktığı için uyanan bir bebeğe aslında kısa sürede alışılıyor. Eğer gündüz de onunla beraber uyursanız bu dönemi atlatabiliyorsunuz. Aslında bu dönem sanıldığı kadar uzun değil, çoğunlukla ilk bir aydan sonra daha düzenli olmaya ve daha uzun uyumaya başlıyor bebekler. Gece ile gündüzü karıştırmazlarsa gece uykuları uzamaya başlıyor.

Nil için bu dönem oldukça kısa sürmüştü. Akşam yatıp kesintisiz uyuyup sabah kalkması 4. ay civarındaydı. Sonra da neredeyse 7.aya kadar kesintisiz uyudu. İlk ayda Tracy Hogg' un anlattığı gibi beşiğine yatırıp şışş-pat yöntemiyle uyutmak Nil' de işe yarıyordu. İlk günlerde nöbetleşe eşimle artık yanaklarımız ağrıyordu şışşş demekten ama sonucu çabuk almıştık, bir süre sonra yatırdığımızda kendi kendine uyumaya başlamıştı. Hafif reflüsü olduğu için yüzüstü yatırıp biraz okşamak yetiyordu çoğu zaman.

İlk uzun seyahatimizle 6.5 aylıkken uykusu tamamen bozuldu. Biraz da diş sancısı ve ilk emekleme heyecanı da sanırım nedenler arasındaydı. Sabaha kadar uyuyan bebek iki saatte hatta saatte bir ağlayarak uyanıp emmek istiyordu. (Doktorumuz bunu 6 aydan sonra rüya görmeye başlaması şeklinde de yorumluyor) Bu şekilde bir süre gidip biraz düzeldi. Ama bundan sonra birkaç istisna dışında kesintisiz uyumadı. Akşam ilk yatışta genellikle sorun olmuyordu, bir ara emerek uyumaya alışmıştı sonra bıraktı ama genel olarak birimizi yanında istiyordu.

Bebeğin kendi kendine uyumasını öğretmek için bir sürü kitap var ve genel olarak "ağlamaya bırakma" önerilmiyor. Gerçi çevremde bu şekilde de başarılı olanlar var, bir hafta sonra kendi kendine uyumaya başlıyor ağlamaya bırakılan bebekler. Ama bizim doktor bebek psikolojisiyle de yakından ilgilendiği için hiç önerdiği bir şey değil, benim mantığıma da çok uymuyor açıkçası. Tracy Hogg' un yatır-kaldır yöntemi var sıkça bilinen. Nil' e bunu uygulamaya çalıştım ama başaramadım. Nil yatağına koyunca "al beni" diye ayağa kalkıyor ve böğürerek ağlamaya başlıyor, katılırcasına ağlamak şeklinde. Ve onu yatay şekilde kucağıma alsam bile kendisini zorla dikiyor ve kucağımda mümkün değil sakinleşmiyor. Sakinleşmesi için ya ortamdan uzaklaştırıp dikkatini dağıtmam gerekiyor ya da hafifçe sallamam. Yani yönteme baştan uyamıyoruz zaten. Hadi sakinleştirdim diyelim yatağa yatırdığım anda bir öncekinin iki misli bir sinir ve ağlama krizi başlıyor bu sefer. Olayı inada bindirmeye başlıyor ve ağladıkça ağlıyor. Sonuçta evet uyuyor ama ağlamaktan yorulduğu için. Öyle ağlamadan uyutma yöntemi değil bizim için yatır-kaldır.

Kim West' in sandalyede oturup bekleme methodunu akşam uyuturken uygulayabiliyorum. Yanında olduğum için daha kolay sakinleşiyor ve daha rahat uykuya geçiyor. Ama gece uyandığında bunu yapabilmem neredeyse imkansız. Mutlaka sakinleşmek için emmek istiyor. (Bunun da Tracy Hogg' un Easy' sinden kaldığını düşünüyorum. Meşhur 23:00 teki gece öğününü verirken son zamanlarda uyanmaya başlamıştı, sonra da bu alışkanlık haline geldi bence) Sadece bir gece emzirmemeye denedim uyandığında ama o gece ve ertesi gün kabus oldu. Ağlayarak uyudu, sakinleşemedi. Yarım saat sonra bir daha uyandı, bir saat sonra tekrar uyandı. Sonunda dayanamayıp emzirdim, ancak sakinleşti de öyle uyudu. Ertesi gün bile huysuzluğu devam etti.

(Doktorumuza göre gece kalkmasının sabebi açlık değil, rüya görüp korkup anneyi isteme. Yarı uyur durumda olduğu için de anneyle iletişimi emerek sağlıyor ve rahatlayıp uykuya dalıyor. Çok normal olduğunu söylüyor. Diğer arkadaşımıza dayanamayacağı kadar çok uyanıyorsa yanında yatırmasını bile tavsiye ediyor. Hatta bu şekilde annesini emmek isteyen bebekler uyandığında babasının onu uyutmaya çalışmasını bebeğin "babasının onu annesinden ayırdığını" zannedebileceğini bile söylüyor.)

Yatır-kaldır veya Kim West'inki hatta ağlamaya bırakarak sonuç elde edenler olduğunu biliyorum ama Nil' e bu yöntemlerin çok da uygun olmadığını düşünüyorum. Ben ona zorla bunu öğretmeye çalıştığım için bana tepki veriyor ve bütün gününü huysuz olarak geçiriyor. Bunun gerçekten böyle mi yoksa bana mı böyle gözüktüğünü bilmiyorum ama bir anne olarak onun mutsuz olduğunu görüyorum. Hiçbir yöntem yapmayınca gecede normal olarak bir-iki kere kalkıp emerek uyuyor ve huzurlu oluyor. Yöntemleri devam ettiremediğim için sonucunun ne olduğunu bilmiyorum ama sonuç alıncaya kadar geçecek günlere ikimizin de dayanabileceğini zannetmiyorum ve sanırım bunu yaşamak da istemiyorum.

Bu arada annem Nil' in bu kadar bile kalkmasına çok üzülüyor benim için. Biz hiç anne sütü almadığımız için "emmek için kalkmak" kavramı ona çok uzak. Kardeşimle bebekken acıkınca biberonu yastıkla destekleyip gider yatağına uyurmuş, ne cesaret. Boğulmamışız o biberonlarla :))

Bebeği bu şekilde olan var mı aranızda, hiçbir yönteme gelmeyen?