Bir önceki yazıya o kadar güzel yorumlar ve mailler geldi ki, onun üzerine bir şeyler yazmam gerekiyor.
Bir kere benimle aynı şeyleri hisseden anneler var. Hepimiz bebek büyütürken arada delirecek kıvama gelebiliyoruz demek ki. Çalışma konusunda farklı fikirler var, bence hepsi doğru. Bütün anneler de en doğru kararı veriyor her zaman. Benim için, içinde bulunduğum şartlar için, ailemin durumu için doğru karar Nil' in biraz daha büyümesini beklemek olacak şimdilik.
Ama bu bir şey yapmaya çalışmayacağım anlamına gelmiyor tabii ki, bulurum yine ben.
Bir de tabii ki Süpermen değilim ben, iniş-çıkışlarım var. Nil ağlayınca bazen ben de ağlıyorum, çünkü yabancı biri etinden et koparıyor zannedebilir, tarzı o. Ama bir el çırpıyor ki dünya değişiyor bir anda. Bir gün yemek yemiyor diye üzülüyorum, ertesi gün "iki kaşık ıspanak yedi" diye havaya uçuyorum. Gece çok kalkarsa aksi ve nalet olabiliyorum, kalkmazsa Duracell tavşanı gibi geçiyor günüm. Bu ara biraz bunalımdayım, yakında çıkarım :) Dikiş dikebilirsem biraz deşarj oluyorum, gezebilirsem çok mutlu. İşte böyle geçinip gidiyoruz :)
Herkese teşekkürler...
laçln hanım yazılarınızı çok severek okuyorum, açıkçası enerjinize hayranım.. Yalnız ben bu minik yavrunun fotoğrafını her yüklediğinizde "Nil'i bu kez kim bilir nasıl göreceğiz acaba?" diye düşünürken bir yandan da nazar değer korkusuyla duamı eksik etmiyorum. Hani insan ya, iyi niyetle baksa bile nazar değebilir ki ben nazara inandığım için böyleyim.. Allah size çok güzel bir çocuk nasip etmiş, analı babalı, sağlıcakla büyüsün inşallah minik nil. darısı çocuk sahibi olmayanların başına..
YanıtlaSilBu arada doğumdan sonra maaşallahınız var çok çabuk topladınız kendinizi, ve çok özverili, bilinçli bir annesiniz sizi tebrik ederim
18 aylık bır kız Annesi olarak (Çalışmayan)sanki hayatımı özetlemişssin gibi hissetttim...
YanıtlaSillaçin,
YanıtlaSilkızın o kadar güzel ki, her fotoğraf yayınladığında gülümsüyorum. Çok ama çok güzel bir bebek..Çok mutlu olur umarım hayatı boyunca.
Ve umarım benim de böyle minnoş bir ipek böceğim olur :)
düşünüyorum da, bebeğim olsa, asla onu bırakıp işe geri dönemem gibi geliyor. Tabi ki şartlar onu gerektrirse dönerim, ki döneceğim gibi duruyor şu anki koca adayımla !! :):)
ama imkan varsa, onu kendin büyütmek en güzel diye düşünüyorum ben.. Belki ben küçükken, annem vardiyalı çalıştığı ve 7 yaşına kadar her gece annemin yastığına sarılıp onun kokusuyla ağlaya ağlaya uyuduğum için böyle düşünüyor da olabilirim.
Neyse diyeceğim o ki, kafana takma işi bence şu anda. Bebeğinle geçirdiğin zamanın tadını çıkar, bol bol sarıl, kokla onu :)
resimdeki güzellik için herşeye deger :)burdaki herkez 1 saat gelsin bak nasıl vakit geçer :)
YanıtlaSilkolaylıklar diliyorum her asamada. saglıkla ve mutlulukla. iste bu inis cikislara kendimi hic hazir hissetmedigim icin dusunmuyorum uzzunca bir sure bebek sahibi olmayi. umarim ben de hazir hale gelebilirim bir gun inanin cok supheliyim bu konuda.
YanıtlaSillaçin hanım 5 aylık bir erkek bebek annesi olarak sizi okurken aynayı kendime tutmuş gibi oluyorum.sanırım bu biraz da hormonların yavaş yavaş yerine oturması ile de alakalı. bu iniş çıkışlar bende de var. bir de çevreden çok karışan oldumu da insan tedirgin oluyor. bebeğimin kilosu üst sınırlarda olmasına rağmen, sütüm bol gelmesine rağmen(maaşallah) bebeğimin uykusu düzenli olmasına rağmen aaa 4 aydan itibaren mama verilir gibi,ilk 6 ay SADECE anne sütü diye tutturan doktorum da ben de bunalmış durumdayız. mamaya kiloya ne meraklı milletiz biz anlamadım. her çocuk bir olmaz ki. kilolu çocuk sağlıklıdır diye de birşey yok. of of ben de zaman zaman bunları takıyorum kafama.araştıurıyorum ,okuyorum soruzorum.içim rahat içim de en ufak acaba mı sorusu yok.6 aylık olalım kaşık maması da vericem katı gıda da.inanın çocuğu kendi başına yakınıda yardım edeni olmadan büyüten zaten bazen deliecekmiş gibi olabiliyor .bir de moral bozucu imalarda kimse bulunmasın. o ağlarken sen de ağlıyosun.sonra anne olduğunu hatırlıyorsun bir derin nefes alıp yeni baştan. laçin hanım inanın yaşadıklarımızı ileride gülerek hatırlayacağız. sizi zevkle takip ediyorum. güle güle büyütün kızınızı.
YanıtlaSilLaçin hergün seni takip ediyorum Laçin yazdım hanım falan eklemedim bile eklememişim farkında ideğilim çünkü seni o kadar tanıyorum ki sanki hergün karşılaşıyorum.
YanıtlaSilYazdıklarında inan ki yanlız değilsin bir çocuk büyütürken herkez eminim aynı şeyleri yaşıyor ve sanki zaman hiç geçmeyecek bu ağlamalar bitmeyecek ne zaman iştahı açılacak diye beklenip düşünülen zamanlar.
Benimde 6 yaşında bir oğlum 18 aylık bir kızım var.Kızım da bu aralar azı dişlerini çıkarıyor inanılmaz ağlama krizleri geçiriyor yemek yemiyor ve gece uyumuyor inanılmaz bunalmış durumdayım yorgunum sabah olunca Allahım hayırlısıyla bir akşam olsa diyorum ama dediğin gibi ellerini çırpınca herşey bitiyor sanki herşey yalan oluyor bir tek o gerçek.Çok şanlısıyız çocuklarımız var iyiki varlar.
Sevgiler..
Laçincim,
YanıtlaSilsonunda Niloş'u gördüm ve mıncıklayabildim :) çok tatlı maşşşaallaaahhhhh :) Sen nezaman bunalırsan ara ben çıkarım seninle :) Niloş'a ben bakarım sen mağazaları gezersin gönüllüyüm :)
Bence isi kafana takma. Onemli olan bebeginle gecirdigin guzel zamanlar. Bebegin duygusal gelisimi icin de bence ilk zamanlarinda yaninda olmak onemli. Tabi her anne icin mumkun olmayabiliyor ama suan icin boyle bir firsatin varsa degerlendirebildigin kadar degerlendir Lacin'cim. Bir de Nil o kadar tatli ki her gordugumde masallah diyorum:)
YanıtlaSilEvet, yaşadıklarımı aynen yaşıyorsun Laçin'im, ben de dediğini diyecektim, Süpermen değilsin - değiliz ki... İniş çıkışlarımız var elbette. Ancak sen zaten sabrına hayran olduğum bir kızsın zorlanmayacaksın, aksine çözüm bulacaksın. TVden korkma, tavsiye ederim. Çok şeyler öğreniyorlar çizgi filmlerden (en başta konuşmak), üstelik çocuğunu o onları izlerken sen de daha çabuk tanırsın. Örneğin ben Lili'nin hayvanları çok ama çok seveceğini anlamıştım. Hayvan belgesellerini mum gibi izliyordu Nil kadarken:) Süper di mi? Böylece o onları izlerken ben de bişeyler dikebiliyordum, ya da örebiliyordum ne bileyim işte. Hepsi elbette geçiyor ama yeni şeyler başlıyor. Yani daha ritmik bir hayat artık çocuğun sana vereceği. (bu arada TVye odaklanması fazla sürmeyecektir ama sanırım 15 dk bile dikmek senin ruh halini değiştirebilir, bana iyi geliyordu. Yine de ne izleyeceğini sen seç, şimdilik Baby TV, sonra diğerlerine geç, ona hitab eden şeyler olmasına özen göster. Bir yandan da onu gözlemle, prizleri karıştırmasından iyidir... Seni anlıyorum demiştim:)
YanıtlaSilbenim kızım yakında üç olucak inşallah laçincim ben hala onunnla bazen ağlıyorum bazen gülüyorum..senin yazılarındakileri her çocuk büyüten gibi bende hissettim zaman zaman yaşadım da ama insan her geçen günü deli gibi özlüyor....büyüdükçe düşündürdükleri anlar da çoğalıyor güldürdükleri anlarda:)bize düşen her anın tadını çıkarmak aslında yapabildiğimiz kadarıyla...Nil çok tatlı maşallah annesi küçücük ısır benm yerime...
YanıtlaSilNill gerçekten çok tatlı bir bebişş yaa :)
YanıtlaSilBayılıyorum ona :)
Sizde ve diğer bütün çocuğunu herşeyden sakınan annelerde çok iyi birer annesiniz :)
http://yagmurunmodasi.blogspot.com/
lacincim seni okadar iyi anliyorumki, benim oglum senin minikten iki ay buyuk oda tam yurumeye calisiyor hic bi saniye yerinde duramiyor surekli ilgi alaka istiyor bi anda yerden minik bise bulup agzina goturuyor insani encok sorumluluk duygusu yoruyor, bende bunalimdayim ama benim sebebim baska canim, bayadir halsizlim asiri derecede mide agrisi ve bulantiyla savasiyodum, gecen gun hastaneye gittik 8 haftalik hamile ciktim dusunebiliyomusun, yikildim resmen hic hazir degilim oglum cok kucuk ingilterede yasiyorum ve yanlizim nasil buyutucem diye inan kafayi yiyorum bebegin altini degistirmek bile bana iskence gibi okadar kotuyum ama anneyiz iste karnimdakini aldirayim diyorum onada kiyamiyorum yani benimde durumum boyle allah hepimize guc kuvvet versin bebeklerimizede saglik :(:)....
YanıtlaSilNe mutlu ''o'' var bazen asla anne olamayacakmışım gibi geliyor asla koklayamayacakmışım gibi yavrumu asla ağlamasından bunalamayacak asla güzel güzel kıyafetler dikip giydiremeyecekmişim gibi.Ne mutlu ''Nil''var. O olsunda herşey yoluna girer nasılsa... Sevgiler...
YanıtlaSilah ah,tüm anneler yaşıyor bütün bu iniş çıkışları:(Heleki gece uykunun bölünmesi bütün pilini bitiriyor insanın.Bi yandanda bakıyorsunki hafta sonu gelmiş,ay bitmiş,sene olmuş.Ben geçenlerde kendi blogumda gezinirken oğlumun 8 aylıkken yazdığım yazımı okurken o anları unuttuğumu gördüm.Okadar yogun akıyorki zaman ben durdurmak bile istiyorum bi becerebilsem:)
YanıtlaSilEvet annelik gerçekten bir sanat. Ve böyle dönemler her annenin kaçınılmaz süreci. Ben hep diyorum oğlumla birlikte sabrı, tahammülü öğrendim. Birlikte büyüdük diye. Zorlukları olsada gülüşleri herşeyi unutturuyor. Dünya o oluyor. Annelik muhteşem birşey.
YanıtlaSilNil'in fotoğraflarını görünce göbüşümdeki meleğimin dünyaya gelmesi için sabırsızlanıyorum :) işyerimde hergün Nil'i, DefDef'i, Selin'i-Derin'i takip etmekten kuzumunda blog karması olacağını düşünüyorum :)) eskiler öyle diyor kime daha çok bakarsan bebeğin Ona benzermiş :)) Bakalım bekleyip göreceğizzz... =)
YanıtlaSilOluyor ya, bazen insanın her şeyi bırakıp gidesi gelebiliyor. Bir de insan çalışmaya başlarsa çocuğu yapamaz hissine kapılıyor ama onlar bizden çok daha kolay adapte oluyorlar yeni durumlara.Çalışırsan şuna bil " çalışmak evde çocuk bakmaktan daha kolay", utanarak söyleyeceğim ama bu bir gerçek, iş yerinde kafa dinliyorum ben:) Ayrıca çalışmasan bile sen üreten bir insansın, çalışmaktan çok üretmek önemli bence.
YanıtlaSilben de aynen senin gibiyimm vallahi, oglum iyiyse gece az kalkarsa super neseliyim bir de esim oglumla ilgilenir de ben kendime az da olsa vakit ayirabilirsem degmeyin keyfime..ama tam tersi oldugunda ben de cok aksi oluyourm herkeslere kiziyorum...
YanıtlaSillaçincim walla seni anlıyorum çünkü ben şimdiden bunalıma girmeye başladım aslında bakmaktan değilde doğumdan korkuyorum ben. 4 aylık hamileyim Allah nasip ederse benimde bi kızım olacak doğumuda normal düşünüyorum şimdiden başladım acaba nasıl doğum yapıcam ben diye bide geçen gün eşimin kuzenine gittik onunda bi kız çocuğu var kucağımıza aldık ağlamaya başladı hemen annesine verdim eşime diyorum hadi bunu annesine verdik bizimki ağlayınca kime vericez diyorum :)) şimdiden görev paylaşımı yapıyoruz eşimle bak diyorum sabah geç gittiğin zamanlar geceleri sen kalkarsın ama sabah erken gidersen ortak kalkarız diyorum tek kalkmak yok yani :)) ama Allah kolayını verir mutlaka bende çalışıcam mecburiyetten değil ama işim çok şükür rahat bi müddet daha eğer tabi çalışabilirsem çalışıcam annemler bakıcak benimde çocuğuma ama ben yinede kendi baktığın gibi ne kadar olursa olsun he tabi gözüm arkada kesinlikle kalcak bi durum söz konusu değil ama olmaz gibi geliyo bana onun için sen canını sıkma çık çık gel birlikte bakarız ayol madem gezince çok mutlu oluyon gel buraya biraz sen bakarsın gezeriz biraz ben bakarım ısırırım gıdıklarım mıncırırım :)) gezeriz sonra yemek yeriz az parka fln sokarız çocuğu sonra o yorgunluktan bayılır biz gene gezeriz o uyurken arabasında :)) walla al gel biraz uzak ama kafa dinlersin atla arabana araba yoksa bin otobüse ben her hafta sonu müsaitim şitres atarız şekerim :)
YanıtlaSilsanırım mevsim değişiminin etkisi, bende bunalımdayım ve ne yapacagımı sasırmıs durumdayım.. ikide bir bir proje cıkıveriyor aklımdan, gaza gelmiş bir bicimde bu işi yapıcam ben, sunu yapıcam bunu yapıcam etrafımdaki herkese anlatıyorum :) ertesi gunse sanki hiç o kişi ben değilmişim gibi, umutsuz ve mutsuz bir şekilde vazgecmiş buluyorum kendimi:) delirdim mi ne?? bu arada halihazırda çalıştıgım bir işim zaten var, birde 17 aylık bir ufaklıgım.. hiçbirşeye yetişemiyorum, heralde beni asıl yıpratanda bu.. yapmak istediğim cok sey var ve benim hiç zamanım yok.. herneyse, tum bunlar elbet gelir gecer, minikler saglıklı olsun mutlu olsun gerisi teferruat.. isim:depresif anne:))
YanıtlaSilmrb lacın sana burdan ılk yazısım nıle hasta oluyrm twıttedan bı kaç kez yazmıstım sana.daha dogrusu nıle:) su konuda sana çok katılıyrm dıksı dıkmek sanırım çok farklı bı duygu kardesımde senın gıbı dıkıs dıkmeyı cok sewıyrm ve desarj oluyo.umarım nıl zaman zaman sakınlesıp sana fırsat verıp dıkıs dıkebılırsın...bundan sonra daha sık yazıcam sana.
YanıtlaSilDediğin gibi, herkes kendi hikayesinde, kendi koşullarında haklı. Kiminin çalışması gerekiyor, annelere ya da bakıcılara teslim etmek zorunda kalıyor. Kiminin hali vakti yerinde olsa da çalışmayı tercih ediyor. Kimisi de biricik bebeğine kendisi bakmayı, ancak bu sırada fazlaca hırpalanmayı da göze alıyor.
YanıtlaSilBenim henüz bebeğim yok ama olduğu zaman, şartlar elverirse, en azından belli bir yaşa kadar kendim bakmak isterim. Yanında gelen sinir krizlerini, ağlamaları da bebeğimin ilk gülüşünü, ilk adımlarını, ilk sözcüklerini kaçırmamanın faturası olarak düşünürüm.
Yine de ne demişler "bekara hanım boşamak kolay". Bakalım bebek geldikten sonra ne derim ;o)
sen iyi bir annesin, her şey gönlünce olsun...
YanıtlaSilbunların farkında olman ne güzel keşke hepimiz içinde bulunduğumuz zor durumların geçici olduğunu fark edebilsek, maşallah da diyeyim de nazar değmesin...
YanıtlaSilçok şanslısınız,(sizi hamilelik döneminizden beri takip ediyorum.)bende bi bebeğim olsun artık diye ağlıyorum bu günlerde..dünya ne garip.olsa farklı sorunlar(ama tatlı sorunlar) olmasa çoookk farklı.........yinede tatlı yorgunluklar sizinki.bide bu yönden bakın istedim..
YanıtlaSilAllah Herkeze Senin Gibi Muhtesem Bir Anne Nasip Eder Umarım
YanıtlaSil