Evini Unutan Bebek

Ağustosun 9 undan beri evde değildim biliyorsunuz; önce Bodrum, bayramda Assos derken cumartesi gece döndük eve.
Bodrum' da annemlerin yazlığındaydım ve hep evdeydik, orada çekilen fotoğraflardan da anlaşılacağı üzere çok güzel bir bahçesi var o evin. Çok huzurlu bir yer.

Annem yanımda olduğu için Nil' in ilk ateşine rağmen dinlendim diyebilirim. En azından gece uykusuzluğunu gündüz fırsat bulduğumda uyuyarak telafi ediyordum.

Assos' ta ise aynı evde bir sürü insan ve haliyle de yapacak bir sürü iş, üstüne de Nil' in diş huysuzlukları eklenince baya zorlandım.
Assos' tan dönüşte hem trafiğe yakalanmamak hem de Nil' in gece uykusuna denk getirmek için geçtiğimiz cumartesi akşam onda yola çıktık. Planladığımız gibi beş saatte eve geldik ve Nil yol boyunca uyudu.
Ama macera eve girince başladı: Nil odasını yabancıladı! Gecenin 3 ünde cin gibi etrafa bakınıp her gördüğünden ürktü. Yatağına yatırınca çığlık çığlığa ağladı. Son olarak 5te yanına (bebek yatağına, evet) girip yattığımı hatırlıyorum. 7de iki büklüm yatmaktan açamadığım dizlerim ve tutulan sırtımın ağrısıyla uyandım.
Şimdi daha iyi, çok şükür evine yatağına alıştı Nil.

Demek ki neymiş, hem büyükler hasret gidersin torunlarıyla hem de biraz dinlenirim düşüncesiyle tatili uzattıkça uzatmak bebeğe fazla gelmiş.