Nil' in Bodrum' u

Sonunda uzun zamandır planladığımız Bodrum yolculuğunu yaptık Nil' le. Sabah uçakla geldik. Eşimin işleri dolayısıyla tek başıma gideceğim için biraz endişeliydim açıkçası. 7 aylık bebekle tek halledebilir miyim düşünüyordum, çok şükür kazasız belasız geldik.
Tek sorunu pusetle yaşadım. Puseti bagaja vermeyip uçağa kadar götürdüm ama pişman oldum. Her kontrol noktasında puseti katlayıp xray bantına koymamı istediler. İki sefer çocuğu çıkar, güvenliğin kucağına ver, puseti katla (bu arada çok memnun olduğum puset delirtti beni, devamlı kapatıp açmakta sorun yaşadım) puseti banda koy, çıkar tekrar aç, çocuğu güvenlik abiden geri al, bindir. Zorlanmadım desem yalan olur. Bence benim gibi tek gidecekler puseti de bagaja verip çocuğu sling veya wrap le taşısalar daha rahat olur gibi geliyor. Nitekim uçaktan inerken mei tai yi taktım, puseti alıp rahatça açtım. İçine çantaları koyup öyle sürdüm.
Bunların dışında oldukça rahatti. Herkes yardım etti, shuttle a binerken de ben yardım istedim.
Uçakta benim uslu kızım hiç sorun çıkarmadı. Kalkarken emzirdim, sonra biraz uyudu. İnişte asıl kulakları daha çok rahatsız oluyor diye emzirmek istedim, bizim inatçı oğlak istemedi. Ben de dr. umuzun önerdiği gibi kağıt mendili rulo yapıp kreme buladım ve kulaklarını tıkadım. Ondan mı bilmiyorum inişte de sorun olmadı. Gerçi uçuşun sabah olmasının da avantajı var, sabahları çok daha mutlu oluyor.

İndikten sonra da servise bindim, Bodrum' un içinde annemle buluştuk. Biraz sahilde oturup eve geldik. Şimdi horoz sesleri eşliğinde uyuyor benim topikim.