Kavuştuk

7 Ocak Cuma günü sabahı 3040 gr. pembe-beyaz bir küçümen olarak dünyaya geldi kızımız. Twitter arkadaşlarım zaten haberdar oldular, iki arada bir derede iki tane mesaj yazabildim oradan. Hem twitter üzerinden, hem bugün bakabildiğim maillerle, telefon ve mesajlarla ulaşan herkese teşekkür ediyorum.

Hastaneden pazar sabahı çıktık, gerçi doktorum cumartesi akşam bile istersem çıkabileceğimi söyledi ama ben bir gece daha kaldım. Evde birbirimize alışmaya çalışıyoruz, zorluklarında bahseden herkesin yerden göğe kadar hakkı varmış. İki acemi birbirimize bakıp doğru şeyleri yapmaya çalışıyoruz işte.

Doğumum çok şükür çok iyi geçti, epidural sezeryandı daha önce yazmıştım. Bu başta benim tercihimdi, yasalarla hala tercih yapabiliyorken seçim şansımı kullandım. Normal doğumun muhteşem bir şey olduğunu çok yakın bir arkadaşımda tanıklık etmiştim ama ben kendimde o cesareti bulamadım. Hele son zamanlar yaklaştığında kafamdaki binlerce kaygı ve endişeyi doktoruma anlatınca, o da normal doğumu desteklemesine rağmen beni zorlayamayacağını söyledi, kararı bu şekilde verdik. 

Epidural çok ilginç bir şey, ama baştan söyleyeyim herkesin yapabileceği bir şey değil bence. Aklında soru işaretleri olanlar mutlaka hem kendi doktoruyla hem de anestezi uzmanıyla görüşsünler. Epiduralin uygulanması eğer ne yapacağınızı biliyorsanız aslında çok kolay, sadece bel bölgenizi iyi çalıştırabiliyor olmanız lazım. Özellikle pilates veya yoga yapanlar hiç zorlanmayacaklar. Benimki çok kolay yapıldı mesela. 

Epiduralin uygulanmasının dışında ameliyat ortamının her şeyini görecek olmanıza kendinizi hazırlamanız lazım. Benim doğumumu yaptığım hastanenin ameliyathane kısmı çok büyük ve birçok ameliyathaneden oluşuyordu, şöyle diyeyim uyanma odasındaki herkesi, karşı ameliyathaneyi, koridordan giden diğer hastaları her şeyi gördüm. Tabii ortam bu şekilde olunca eşimi almadılar yanımda, girerken çok moralim bozuktu ama ortamı görünce onun kaldıramayacağını düşünerek en hayırlısı olduğuna kanaat getirdim. 

Ameliyat kısmını çok anlatmayacağım ama şöyle diyeyim acı hissetmiyorsunuz ama her şeyi hissediyorsunuz. Doktorum muhteşemdi, beni ameliyat esnasında "birazdan başlıyoruz" diyerek kandırmaya çalıştı ama o sırada Nil dışarı çıkmak üzereydi, hissediyordum. Sonra adımı cingöz koydular :))

Ama bebeğin çıktığı andaki ilk ağlamasını duymak, temizlenirken ilk kez görmek ve yanıma getirdiklerinde gözlerini açıp bana bakışını görmek için her şeyi yaşamaya değerdi. O kadar güzeldi ki o an. Neyse ki kamerayı vermiştik girerken o anlar video olarak kayıt altında.

Şimdilik bu kadar yazı yeter, birazdan uyanacak minnoş. İnşallah başta Caramel olmak üzere bu konuyu merak edenlere biraz da olsa yardımcı olmuştur.

Birbirimize alışıp düzenimizi kurunca tekrar görüşmek üzere...